shepherd;
cf. Հովիւ.
Թուի բառ եբր. շուփէթ, որ է Տեսուչ, իշխան, դատաւոր. եւ կամ պ. սիւպան թ. չօպան. այսինքն Հովիւ. խաշնարած. հօտապետ.
Արքայն մովաբացւոց իբրեւ այր մի շպետ՝ տայր զհաթրկս խաշանց՝ իսրայէլի. (Եփր. թագ.։)
Շպե՛տ (կամ շըշպետ) աշխարհիս, մեր երկու հովուիս (այսինքն հայրապետի եւ թագաւորի) ձեռնտու լիցիս. (Գանձ.։)
Իսկ (Հին բռ.)
Շպետ. հացերէց, կամ հովուապետ։ (cf. ՆԵԿԵՏ։)