hy    |   fr

Շնչակապութիւն

s.

կապակցութիւն շնչոյ եւ ոգւոյ սիրով. համաշնչութիւն.

Եղբարք (երեք) ըստ մարմնոյ, յորս էր մի հոգի անձն, եւ բնութիւն շնչակապութեան՝ յերիս անձինս բաժանեալ. (Ասող. ՟Գ. 17։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շնչակապութիւն շնչակապութիւնք
accusatif շնչակապութիւն շնչակապութիւնս
génitif շնչակապութեան շնչակապութեանց
locatif շնչակապութեան շնչակապութիւնս
datif շնչակապութեան շնչակապութեանց
ablatif շնչակապութենէ շնչակապութեանց
instrumental շնչակապութեամբ շնչակապութեամբք