Շնչակալ

adj.

πνευμαδόχος recipiens, vel continens spiritum. Ընդունօղ եւ պահօղ յինքեան զշունչ. ընդունարան շնչոյ. ըստ յն. շնչընկալ.

Հագագն ի ձեռն շնչափողացն ի շնչակալ անօթոցն ի վեր մղելով. (Նիւս. կազմ.։)