Շեպ

adj. s.

ὔπτιος supinus, resupinus, in dorsum versus ἑπίφορος proclivis ἁπόκρημνον praeceps, decilvitas. (լծ. շեղ, եւ սեպ. ռմկ. շեվ, շիվ, շիպ, շեվգ. եւ լտ. սու՛փինուս ). Զառ ի վայր. յորսայս անկեալ. եւ Սեպացեալ ափափայք. ... եւ այլն.

Ասեն զհիւսիսային ծովէն, ծով մեծանիստ, ապալեպ, շեպ, անխորշ, անգոգ. (Վեցօր. ՟Է։)

Մռնչեալ ել ի յայրէն հանդէպ լերինն, եւ անկաւ ի շեպ. (Վրք. հց. ձ։)

Արձագանգք. ձայն ընդ շեպն դիպի, եւ յետ դառնայ. (Գէ. ես. ի լուսանցս։)