s.

ՇԱՂԿԱՊՈՒԹԻՒՆ ՇԱՂԿԱՊՈՒՄՆ. σύνδεσις colligatio, conjunctio, nexus. Շաղկապիլն. զօդումն. միաւորութիւն.

բոլորւթիւնք, մասունք, շաղկապութիւնք մասանցն։ Զհոդւոյ եւ զմարմնոյ շաղկապութիւն շարունակէ. (Դիոն. ածայ.։)

Էիցս բարեկարգ շաղկապութիւնս բովանդակ. (Մաքս. ի դիոն.։)

Հոգեկան սիրոյն շաղկապութեամբ. (Նանայ.։)

Շաղկապութիւն գթոյ ի ձեռն խնամութեան. (Զքր. կթ.։)

Շաղկապութեամբ բերելով՝ ընթացն դտանիցի. (Շիր.։)

Անդծելիս եւ անչորթելիս շաղկապութիւն. (Մագ. ՟Լ։)

Շաղկապութեամբ կապեալ են առ իրեարս. (Լմբ. պտրգ.։)

Մտցէ ձայնդ այդ Աստուածարեալ ընդ պատուաստ յօդիցս շաղկապութեան։ Յարմատոյն Դաւթի ընծիւղեալ մարմնով՝ անճառ շաղկապմամբ յանեղ ածուիդ. (Նար. ՟Ղ՟Բ. եւ ՟Լ՟Բ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շաղկապութիւն շաղկապութիւնք
accusatif շաղկապութիւն շաղկապութիւնս
génitif շաղկապութեան շաղկապութեանց
locatif շաղկապութեան շաղկապութիւնս
datif շաղկապութեան շաղկապութեանց
ablatif շաղկապութենէ շաղկապութեանց
instrumental շաղկապութեամբ շաղկապութեամբք