adj.

keeping the sabbath;

s.

sabbatarian;
priest whose week it is to officiate;

s.

—ք, weekly fast or abstinence.

adj.

Ուր իցէ պահպանութիւն շաբաթու հրէական. շաբաթախտիր.

Յամենայն շաբաթապահ եւ շաբաթախտիր կրօնից զանձն քո ի բա՛ց պահանջիր։ Ազատեաց զմեզ ի շաբաթապահն կրօնից. (Կոչ. ՟Դ. ՟Ժ՟Ե. յն. շաբաթուց պահպանութիւն, կամ շաբաթք։)

Ի բաց լիցի մարդ ի խտրելոյ ժամանակաց, եւ ի շաբաթապահ կրօնից, եւ յամսագլուխ տօնից. (Մծբ. ՟Ա։)

s.

ՇԱԲԱԹԱՊԱՀ. գ. Պահպանութիւն շաբաթական պաշտաման. շաբաթամուտ.

Երրորդ մասն ի ձէնջ մտցէ ի շաբաթապահ քահանայիցն ղեւտացւոց եւ ի մուտս դրանցն. (՟Բ. Մնաց. ՟Ի՟Գ. 4։)

ՇԱԲԱԹԱՊԱՀՔ. Պահք եօթնեկի միոյ ըստ սովորութեան ազգիս. (Տօմար.։)