ὐφειμένος, ταπεινότατος infimus, inferior. Առաւել կամ յոյժ նուաստ. խոնարհագոյն. ստորնագոյն. վայրագոյն. ստորին. յետին.
Արարիչն բոլորեցուն եւ ո՛չ զնուաստագոյնն եւ զխոնարհն անտես առնել կարաց. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Իշխեսցէ նուաստագունիցն գերակայ բանն. (Դիոն. թղթ.։)
Վե՛հք, միանգամայն եւ նուաստագոյնք՝ մերձակայ ատենիս, երագեցէ՛ք։ Բոլորեքեան վերջջացեալք՝ նուաստագունին եւեթ հանդիպեցան կողման. (Պիտ.։)