adj.

Նուաստ (ինչ). խոնարհական. յետին. ցածուն. ստորին. անարգ.

Խոստովանել զաստուածականսն բնութեամբ, իսկ զնուաստականսն կամաւոր յանձնառութեամբ։ Վասն է՞ր զայս կրեաց զնուաստականս, զքաղցն եւ զծարաւն ... Նուաստականքն, եւ բարձրականքն. (Նանայ.։ Լծ. ածաբ.։)

Ազատ վայելչութեամբ յամենայն նուաստական ծառայագործութենէ. (Շ. հրեշտ.։)

Հալածեն եւ զայլ նուաստական խորհուրդս՝ հոգեւոր խորհրդովք. (Եւագր. ՟Լ՟Դ։)