hy    |   fr

Նորափթիթ

adj.

new-budded, new-blossomed, freshblown;
— ծաղիկ, a tender or new-budding flower;
— գեղ գարնայնոյ, budding graces of spring;
— ստինք, budding breasts.

adj.

Այն ինչ փթթեալ կամ բացեալ.

Չնաշխարհիկ եւ նորափթիթ ծաղիկ ծիրանի. (Գանձ.։)