to rise, to rise against, to revolt, to rebel, to mutiny, to rise in insurrection;
to reject, to despise;
— զոք, — ի ներքուստ ձեռին ուրուք, to shake off the yoke, to free or rid oneself from another's domination.
ἁθετέω rejicio, sperno, despcio, praevaricor, rebellor. եւս եւ ὐπερφονέω insolesco ἁτιμάζω dedignor ἑπιβουλέω insidias struo եւ այլն. Շկահել իբր շառաչմամբ՝ սիգալով՝ խրոխտալով. մերժել. անարգել. արհամարհել. անգոսնել. թօթափել զլուծ. ընդվզիլ. վտարանջել. ապստամբիլ. չսեպել. սայպել, թօթվել, գլուխ վերցընել.
Նշխահեաց մովաբ զԻսրայէլ։ Նշկահեաց արքայն Մովաբու զարքայն Իսրայէլի։ Արքայ Մովաբու նշկահեաց զիս։ Նշկահեաց եդոմ ի ներքուստ ձեռին Յուդայ։ Նշկահեաց զարքայն Ասորենստանի, եւ ոչ ծառայեաց նմա։ Յո՞ յուսացեալ նշկահեցեր զիս։ Նշկահեաց Սեդեկիա զարքայն բաբելացւոց. (՟Դ. Թագ.։)
Մի՛ եւս յաւելցեն վտարանջել՝ նշկահելով զնա. (Խոր. ՟Գ. 38։)
Նշկահեալ զկայսերբ՝ յղէ առ շապուհ. (Արծր. ՟Ա. 14։)
ՆՇԿԱՀԵԼ. լայնբար՝ Մերժել եւ յոչինչ գրել. կամ անպատուել եւ անարգել եւ առ ոտն հարկանել զոք, կամ զոր ինչ եւ է.
Նշկահեալ եւ ի բաց ընկեցեալ զազգն. (Խոր. ՟Բ. 7։)
Արեգակն իբրեւ ետես զտէրն նշկահեալ, պակասեցաւ. (Կոչ. ՟Դ։)
Հաւատացելոյն աշխարհ ամենայն գանձիւք լի է նորա վասն նշկահելոյն՝ կոխելոյն՝ ի վերայ թռանելոյն. (անդ. ՟Ե։)
Մի՛ նշկահեր զմարմնաւորութիւն. քանզի փրկութեան է թելադրութիւն. (Ճ. ՟Գ.։)
Մի զՔրիստոսի շնորհսն մերով թերահաւատութեամբ նշկահեսցուք։ Մոռանսն զաստուծոյ դատաստանն, նշկահեն եւ զերկիւղ իշխանաց ... Մանուկն զքաղցրութեամբ խրատիլն նշկահէ, իսկ գաւազանին ցաւ երկեցուցանէ։ Նշկահեաց զայս սէր եւ զողորմութիւն, եւ գնաց յարեցաւ ի կուռս օտարոտիս. (Լմբ. սղ. Լմբ. առակ. Լմբ. ովս.։)
Արհամարհեաց զքաղց, նշկահեաց զմերկութիւն. (Գր. հր.։)
Իսկ (Բուզ. ՟Գ. 12.)
Յուսիկ իբրեւ զախոյեան նահատակ ի տղայութենէ տիոց նշկահէր՝ աներեւոյթ թշնամւոյն յաղթութեամբ սպառնացեալ. իմա՛ կամ ընթերցի՛ր, ի տղայութեան տիոցն շկահեր. կամ թէ զդէմ ունէր թշնամւոյն։