cf. Նշի.

s.

ՆՇԵՆԻ ՆՇԻ. ἁμύγδαλος amygdalus. վր. նու՛շի. Ծառ՝ որ բերէ զնուշ (քաղցր, կամ դառն).

Մի՛ լինիր փոյթ իբրեւ զնշենի, որ յառաջն ծաղկի, եւ ապա ուրեմն լինի ուտելի. (Ոսկիփոր.։)

Ծաղկեալ նշենեաց ի յերկրորդին սկզբան. (Շ. տաղ մարտիր.։)

Ծաղկեսցի նշին. (Ժղ. ՟Ժ՟Բ. 5։)

Նըշին ծաղկէ՝ գուշակ գարնան. (Շ. յիշ. սողոմ.։)

Նշի յետ ձմերան յառաջ քան զայլ տունկս ծաղկի. (Տօնակ.։)

Զգայութեամբ գիտութիւն է աչօք տեսանելն, թէ այս նշի է։ Նախ փայտն է՝ քան նշին եւ ընկուզի. (Լծ. սահմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif նշենի նշենիք
accusatif նշենի նշենիս
génitif նշենի նշենեաց
locatif նշենւոյ նշենիս
datif նշենւոյ նշենեաց
ablatif նշենւոյ նշենեաց
instrumental նշենեաւ նշենեաւք