Նենգագործ

adj.

ἑπιβουλεύσας, ἑπιβουλεύων insidiator ἑπίβουλος insidiosus. Որ նենգ գործէ. նենգաւոր, դաւաճան. դաւօղ. խարդախօղ. դարանակալ. չարախոհ (անձն, միտք, իր).

Զնենգագործն սպանանել։ Խնդրել քէն ի նենգագործացն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 1. 8։)

Ի նորա սատակել՝ ժողովէին նորին նենգագործքն. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Նենգագործն նախանձեալ ըստ շինութիւն աշխարհիս հայոց. (Ասող. ՟Գ. 4։)

Նենգագործ խորհրդով։ Նենգագործ վնասակարութեանցն. (Արծր. ՟Գ. 2։ Պիտ.։)