preposition.
cf. ՆԱԽԱԴԻՐ, եւ ՆԱԽԱԴՐՈՒԹԻՒՆ (ըստ ամենայն առման). πρόθεσις praepositio.
Ներ՝ բառ է ի քերականիցն նախդիր բանի. որով ճոխացուցանէ ի խորութիւն զասացեալն։ Տի՛, նախադիր է բանի. (Շ. բարձր.։)
Նախադիրս ծննդագործ է բան, եւ զծնելոցն չափսն ներառնու։ Նախդիր ասի, զի նախ եդեալ լինի քան զանուն եւ զբայ. (Երզն. քեր.։)
Սերմանքն են նախդիրք պտղոցն. ծննդոց, որպէս մի թիւրըն՝ բիւրոցս. (Հին քեր.։)
Կամ իբր Նախաշաւիղ. յառաջաբան.
Յերկար նախադրաւս երեւեցուցանել կամի զինքն յաստուծոյ իմաստնացեալ. (Վանակ. յոբ.։)