προηγουμένως principaliter, praecipue. Իբրեւ նահապետ եւ գլխաւոր. տիրաբար. իշխանաբար. գլխաւորաբար. սկզբնաբար. առաւելապէս. նախ.
Միայն բարեացն իցէ պատճառ, բայց չարին եւ ոչ միոյ իրիք նախապետաբար (կամ նահապետաբար)։ Նախապետաբար նորա երեւութին անարժան թուեցաւ հասանել. (Փիլ. իմաստն.։)
Պատահումն ստորոգի նախապետաբար զանհատիցն, բայց ըստ երկրորդ բանի՝ պարունակողացն զանհատս. (Պորփ.։ եւ Անյաղթ պորփ.։)