s.

qui pourvoit, qui a soin.

adj.

ՆԱԽԱԽՆԱՄԻՉ ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՂ. Որ նախախնամէ (ըստ ամենայն առման).

Գիտել զարարիչն եւ զնախախնամիչն. (Լմբ. պտրգ.։)

Նախախնամօղն այն է, որ յառաջինսն լինի առ հոգ ուրուք։ Անուն կենդանի, նախախնամօղ մատն. (Խոսր.։ Նար. ՟Գ։)