hy    |   fr

Յուռթիչ

s.

diviner, sorcerer, enchanter, magician, wizard.

adj.

ἑπῳδός incantator. Որ յուռթէ, դիւթիչ. հմայօղ. կախարդ.

Քուրձ զգեցաւ, ի վերայ մոխրոյ նստաւ, այլ դիւթ չա՛ծ, եւ ոչ յուռթիչս. (Ոսկ. կող. ՟Ը։)