ՅԱՌԱՋԱՏՈՒԹԻՒՆ ՅԱՌԱՋԱՏՈՒՄՆ, տման. ՅԱՌԱՋԱՏՈՒՈՒԹԻՒՆ. προκοπή (որ է յառաջահատութիւն). processus, progressus, profectus, incrementum. Յառաջատելն. յառաջատու գոլն. յառաջադիմութիւն. զարգացումն. յառաջխաղացութիւն.
Քանզի յառաջատութեան լեալ բարեաց գործոց, ապա զկնի ընթանայ յառ ի սկզբանէն սովորութիւն. (Բրս. արբեց.։)
Ոչ խեռել եւ ըմպահկել յառաջատութենէ ուսմանն։ Որք ունին յառաջատութիւնս, ո՛չ ամենակատար յանձնկալութիւնս. (Փիլ. լին. ՟Գ. 31։ ՟Դ. 34։)
Եկեղեցի Աստուծոյ հանապազօր յառաջատութեամբ աճէ եւ հարստանայ. (Յհ. իմ. ատ.։)
Սրբութեան յառաջատուութիւնք (կամ յառաջատութիւնք). (Գր. հր.։)
Ի վատթարս յառաջատութենէն ոչ դադարեմ. (Սկեւռ. աղ.։)
Կրթելովն տացէ նմա յառաջատուութիւն՝ վերանալ ի կատարելութիւն արհեստի։ Այսպիսի յառաջատումն եւ յաստիճանէ յաստիճան արդարութեան ելս ցուցանէ. (Լմբ. սղ.։)
Հայելով յընկերացն յառաջատումն եւ ի շնորհս. (Երզն. մտթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յառաջատումն | յառաջատմունք |
| accusatif | յառաջատումն | յառաջատմունս |
| génitif | յառաջատման | յառաջատմանց |
| locatif | յառաջատման | յառաջատմունս |
| datif | յառաջատման | յառաջատմանց |
| ablatif | յառաջատմանէ | յառաջատմանց |
| instrumental | յառաջատմամբ | յառաջատմամբք |