cf. Յայտնութիւն.
Յայտնելն, իլն. յայտնութիւն.
Ամենայն երկնայնոցն իմացութեանց մականունութիւն՝ յայտնումն ունի իւրաքանչիւրումն աստուածատեսակ առանձնաւորութեան. (Դիոն. երկն.։)
Յայտնումն Աստուծոյ մերոյ, զի յայսմ աւուր մկրտեցաւ. (Հ=Յ. յնվր. ՟Զ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | յայտնումն | յայտնմունք |
accusatif | յայտնումն | յայտնմունս |
génitif | յայտնման | յայտնմանց |
locatif | յայտնման | յայտնմունս |
datif | յայտնման | յայտնմանց |
ablatif | յայտնմանէ | յայտնմանց |
instrumental | յայտնմամբ | յայտնմամբք |