hy    |   fr

Յամումն, ման

s.

cf. Յամուրդ.

s.

ՅԱՄՈՒՄՆ ՅԱՄՈՒՐԴ. որ եւ ՅԱՄ. Յամենալն. յապաղումն. անագանումն. ընդերկարութիւն.

Սակաւ ինչ յամումն է եւ յապաղումն. (Երզն. մտթ.։)

Սովորութիւն՝ յամումն ի բարս գտեալ՝ ի բնութեան անկանի կարգ. (Սարկ. պատկ.։)

Ոչ եղեւ յամուրդ վրիժուցն նորա. զի նոյն ժամայն եհաս, եւ այլն. (Եւս. պտմ. ՟Բ. 10։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յամումն յամմունք
accusatif յամումն յամմունս
génitif յամման յամմանց
locatif յամման յամմունս
datif յամման յամմանց
ablatif յամմանէ յամմանց
instrumental յամմամբ յամմամբք