cf. Յամառիմ.
ՅԱՄԱՌԵՄ ՅԱՄԱՌԻՄ. θρασύνομαι temerarius sum ἑπιμένω , ἑπιτίθημαι, ἑγκείμαι persevero;
incumbo, insto եւ այլն. Յամառ գտանիլ. յամել՝ յարիլ՝ խստանալ յանդգնութեամբ ի խորհուրդս սրտի իւրոյ. յաղթասիրել. կալ մնալ (ի չարն կամ ի բարին) իբր անխոնարհելի. պնդել. պնդիլ.
Հեստեցին յամառեցին, եւ ոչ մտին ի շաբաթ անդր. (Եփր. եբր.։)
Ես ոչ ասէ յամառիմ. զի յայտ արասցէ, եթէ մարթ էր նմա յամառել, որպէս Երեմիայն յամառեաց։ Յորժամ կամին՝ լսեն, եւ յորժամ կամին՝ յամառին. (Ոսկ. ես.։)
Եթէ վերին վարիւք անուանեցաւ հրեշտակ, եւ ոչ վասն այսորիկ յամառիմք ինչ. (Եփր. համաբ.։)
Յամառի եւ կամի, զի մի՛ անարժանք լինիցին. (Դիոն. թղթ.։)
Պնդեալ յամառեալ էր։ Ի մտի եդեալ՝ յամառեալ պնդեալ. (՟Գ. Մակ. ՟Ա. 13։ ՟Բ. Մակ. ՟Զ. 19։)
Տակաւին եւս յամառի՞ս ի նոյն։ Ի նմին յամառեալ ի մոլորութեան. (Ճ. ՟Գ.։)
Յամառէին ի չարութեանն։ Յամառէին՝ ասելով, ի խա՛չ հան զդա։ Յամառեա՛ց Թո՛վմաս ի քում անհաւատութեանդ. յամառեա՛, զի ես առաւել եւս հաւատացից հաստատութեամբ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 37. 38. եւ Ոսկ. ի նոր կիր.։)
Պնդել յամառել վասն այնր։ Յամառեալ քարացեալ սրտիւ։ Կայցէ յամառեալ մինչեւ ի մահ իւր. (Ագաթ.։ Նար. ՟Կ՟Գ։ Շ. ընդհանր.։)
Եղիսաբէթ ոչ յամառեալ պնդեաց։ Վասն սիրոյ նորա յամառեալ կան առ նա. (Իգն.։)