to choke, to be suffocating;
to be violently affected with spite, envy, grief or rage.
ἁποπνίγομαι suffocor, valde angor. Հեղձամղձուկ լինել. հեղձնուլ. խեղդիլ սրտի, կամ փղձկիլ մաղձիւ. նեղիլ եւ պղտորիլ սրտի դառնութեամբ. խեղդուիլ.
Հեղձնում եւ մղձկիմ (դժկամութեամբ կամ ցասմամբ). (Ոսկ. մ. ՟Ա. 8։ ՟Բ. 10։)
Առաւել մղձկէին. (զի լաւ համարէին զմեռանել առաւել քան զյամելն յօտար աշխարհին. Բուզ. ՟Դ. 20։)
Առ մղձկել սրտին չգիտէր՝ թէ յո՛ թափեսցէ զթոյնս դառնութեան. (Եղիշ. ՟Ը.)
յորմէ (Յհ. կթ.) ստէպ.
Առ մղձեալ սրտին։ Զմղձկեալ սրտին թոյնսն։
Մղձկեալ սրտիս։ Ի սիրտ մղձկեալ. (Նար. խ. ՟Կ՟Բ։)
Յորմէ հեղձեալք մղձկէին (նախանձու). (Իգն.։)