adj. s.

solitary.

adj.

Մենաւոր. միայնաւոր. առանձնակեաց. միաւոր.

Մինաւորն՝ որ ի հնձանին սպանաւ. (Ագաթ.։)

Գնաց ի դուռն տեսողի մինաւորի. (եւ ասէ ցնա միայնականն. Ոսկիփոր.։)

Աղօթք ... ի վերայ խաղողին, զոր ասացեալ է ումեմն մինաւորի եւ վարդապետի. (Մաշտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մինաւոր մինաւորք
accusatif մինաւոր մինաւորս
génitif մինաւորի մինաւորաց
locatif մինաւորի մինաւորս
datif մինաւորի մինաւորաց
ablatif մինաւորէ մինաւորաց
instrumental մինաւորաւ մինաւորաւք