զՄԻՄԵԱՆՍԿԱԼՈՒԹԻՒՆ կամ զՄԻՄԵԱՆՍՈՒՆԱԿՈՒԹԻՒՆ. ἁλληλουχία nexus inter se, complexia եւ այլն. Ունել կամ կալեալ ունելն զմիմեանս, եւ ունելութիւն յարաբերութեան եւ կախման առ միմեանս. միայարութիւն. զօդ. շաղկապութիւն.
(Երկինք եւ երկիր եւ ամենայն տարերք հաստատեալ կան) իւրեանց զմիմեանսկալութեամբն՝ ըստ կապողին զնոսա աստուածային բանին ամենիմաստ արուեստիւ, եւ կատարելագոյն յարմարութեամբ. (Փիլ. ել. ՟Բ. 90։)
Զմիմեանսունակութիւնքն համատերարցն. (Դիոն. ածայ.։)
Տոհմ իմանալի՛ ի վերայ մեր եւ զհոգեւորականս որպէս ազգականս առ միմեանսունակութիւնս։ Որդին լրումն է ամենայնի՝ միահամուռ ունօղ զմիմեանսունակութիւն արարածոցն։ Տարերցս զմիմեանսունակութիւնս, զորս յօդաւորութիւնս ասէ։ Խառնումն աստանօր իմանալի՛ է զշնչակցութիւնսն, եւ զմիմեանսունակութիւն՝ զյօդաւորութեան պահպանօղն. (Մաքս. ի դիոն.։ (որ են հելլենաբանութիւնք անպէտք։))
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միմեանսկալութիւն | միմեանսկալութիւնք |
| accusatif | միմեանսկալութիւն | միմեանսկալութիւնս |
| génitif | միմեանսկալութեան | միմեանսկալութեանց |
| locatif | միմեանսկալութեան | միմեանսկալութիւնս |
| datif | միմեանսկալութեան | միմեանսկալութեանց |
| ablatif | միմեանսկալութենէ | միմեանսկալութեանց |
| instrumental | միմեանսկալութեամբ | միմեանսկալութեամբք |