cf. ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ, որպէս Միայնակեցութիւն.

Որ ոչ պահեսցէ զայսոսիկ, ընդունայն է միանձնաւորութիւն նորա։ Միանձնաւորութեամբ եւ արտասուաբուխ աղօթիւք լինէր անդ. (Վրք. հց. ՟Բ։ Տէր Իսրայէլ. դեկտ. ՟Ժ՟Ե.։)

Որպէս Մի անձնաւորութիւն. մի ենթակացութիւն.

Զանշփոթ միանձնաւորութիւնն կարծեցին բաժանել. (Թղթ. ման. առ գր. տղ.։)

Յամենայն գործս բռնադատել զանձն՝ այս միանձնաւորութիւն մեծ է. (Վրք. հց. ՟Բ. ձ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif միանձնաւորութիւն միանձնաւորութիւնք
accusatif միանձնաւորութիւն միանձնաւորութիւնս
génitif միանձնաւորութեան միանձնաւորութեանց
locatif միանձնաւորութեան միանձնաւորութիւնս
datif միանձնաւորութեան միանձնաւորութեանց
ablatif միանձնաւորութենէ միանձնաւորութեանց
instrumental միանձնաւորութեամբ միանձնաւորութեամբք