adj.

μοναχός monachus, solitarius μοναχικός monasticus. Միայնակեաց, եւ միայնակեցական.

Գնաց ի դուռն տեսողի մինաւորի. (եւ ասէ ցնա միայնականն. Ոսկիփոր.։)

Խորհուրդ միայնականի կատարման, այս ինքն աբեղայից։ Իսկ քահանայն կայ առաջի աստուածայնոյն սեղանոյ՝ զմիայնական կոչումն սրբազնաբանելով. (Դիոն. եկեղ.։)

Զմիայնական կարգաւորութիւն կրօնաւորացն միաբանելով. (Մխ. դտ.։)