adj.

one-handed.

adj. adv.

ՄԻԱՁԵՌԱՆԻ ՄԻԱՁԵՌՆ. χωλός debilis, mancus. Ունօղ կամ ունելով զմի եւեթ ձեռն. փեցի.

Միաձեռանի մտանել ի կեանս. (Մտթ. ՟Ժ՟Ը. 8։)

Մտանել ի կեանս՝ կաղ, կամ միաձեռն. (Շ. յկ. ՟Ծ։)

ՄԻԱՁԵՌՆ որպէս Ձեռն ի ձեռն միանալով, մի սիրտ եւ մի ոգի եղեալ. միաբան.

Եղբարք ամենեքեան, յաղագս միաձեռն սրբոյ միաբանութեան. յն. ի ձեռն սիրոյն միաբանութեան. (Բրս. ՟խ. մկ.։)

Ամենեքեան միաձեռն եկայք ի վերայ իմ ի կռիւ. (Վանակ. յոբ.։)