adj. adv.

ՄԻԱՁԵՌԱՆԻ ՄԻԱՁԵՌՆ. χωλός debilis, mancus. Ունօղ կամ ունելով զմի եւեթ ձեռն. փեցի. ...

Միաձեռանի մտանել ի կեանս. (Մտթ. ՟Ժ՟Ը. 8։)

Մտանել ի կեանս՝ կաղ, կամ միաձեռն. (Շ. յկ. ՟Ծ։)