adj.

μεσόγαιος mediterraneus. Եղեալն ի միջին վայրս երկրի կամ ցամաքի.

Ի մէջերկրայ տանէն յունաց՝ հայոց տուեալ պարգեւք փառաց. (Շար.) գրի եւ ՄԷՋԵՐԿՐԵԱՅ, ՄԻՋԵՐԿՐԵԱՅ։

s.

ՄԷՋԵՐԿՐԱՅՔ րայց. գ. μεσογεοτικίς mediterranei μετογειότης mediterraneae regiones. գրի եւ ՄԷՋԵՐԿՐԵԱՅՔ. որ եւ ՄԻՋԵՐԿՐԱՅՔ, րայք. Բնակիչք միջին վայրաց երկրի՝ հեռի ի ծովէ. սահմանք ցամաքի. ցամաքակողմն.

Զհոգս մէջերկրայցն։ Հասեալ ի մէջերկրայս։ Զմէջերկրեայսն ամենայն։ Ասուի եւ կտաւ, զոր զգենուն մէջերկրայքս. (Խոր. ՟Բ. 13. 14։ Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա։ Լմբ. առակ.։)