hy    |   fr

Մէնութիւն

ՄԷՆԱՒՈՐ ՄԷՆՈՒԹԻՒՆ. cf. ՄԵՆԱՒՈՐ. ՄԵՆՈՒԹԻՒՆ։

(ՈՐ) Ի ՄԷՆՋՔ, ջից. Ոյք են ի մէնջ. մերքն. մերայինք.

Եւ կամ զորս ի մէնջից աստի հոգին սուրբ զարթոյց, զերկոսին զնոսա ասեմ սուրբս՝ զսահակ եւ զմաշդոց. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մէնութիւն մէնութիւնք
accusatif մէնութիւն մէնութիւնս
génitif մէնութեան մէնութեանց
locatif մէնութեան մէնութիւնս
datif մէնութեան մէնութեանց
ablatif մէնութենէ մէնութեանց
instrumental մէնութեամբ մէնութեամբք