ձ.

cf. ՄԵՐՁԵՆԱԼ. (ընդ որում հասարակ են այլ ժամանակք բայիս)

Մերձի ի լերինս եւ ծխեսցին։ Մերձեա՛ց ի լերինս, եւ ծխեսցին։ Յայտնի է ամենեցուն՝ որ մերձին ի նա (կամ առ նա)։ Մերձեալ է արքայութիւն երկնից։ Գալուստն տեառն մերձեալ է.եւ այլն։

Մերձեալ էր ժամանակ կոչմանն նոցա. (Եղիշ. ՟Ը։)

Զպոռնիկն մերձիլ յամենասուրբ ոտս իւր արժանացոյց. (Խոսր.։)

Եթէ ի թեւս նորա՞ մերձիմ, յորմէ օտարացայ։ Մերձիս ի պարիսպն, այսինքն յօրէնսն. (Նար. ՟Ի՟Դ. եւ Նար. երգ.։)

Իսկ որ ի հաց քո երկնային՝ անմաքրապէս ընդ իմ մերձին. (Յիսուս որդի.։)

Դողային ձեռք մկրտչին, յորժամ յանարատ գագաթն քո մերձեցան. (Ժմ. յն.։)