adj. s.

ՄԵՐԿԻՄԱՍՏԱԿՔ ՄԵՐԿԻՄԱՍՏԱՍԷՐՔ. γυμνοσοφισταί gymnosophistae, Indorum sapientes nudi. Իմաստակք կամ իմաստասէրք հնդկաց, որք մերկ կամ կիսամերկ շրջէին. cf. ՄԵՐԿԱՂԱԲԱՂ, cf. ՄԵՐԿԱՎԵՐԱՐԿՈՒ.

Հնդկաց մերկիմաստակացն՝ վասն ծերութեանն խարոյկ կուտեալ՝ զինքեանս այրել. (Փիլ. իմաստն.։)

Մերկիմաստակք, որք գործս անիրաւս ոչ գործեն, եւ զմարմինս կենդանեաց ոչ ուտեն. (Խոր. աշխարհ.։)

Մերկիմաստասէրք ընդ տաղաւարօք եւ ի ներքնատունս բնակեալ էին։ Բրակմանք եւ մերկիմաստասէրք՝ աղեքսանդրի եւ առն քաջի գրեցաք խնդալ. (Պտմ. աղեքս.։)