cf. Մեսիայ.
ՄԵՍԻԱ կամ ՄԵՍԻԱՅ. Բառ եբր. մաշիա, մաշուախ. այսինքն Օծեալ. (որպէս մշկահոտ իւղով, կամ մեռոնաւ) որ յունարէն Քրիստոս ասի, սեպհականեալ Յիսուսի փրկչին աշխարհի՝ իբրեւ ճշմարիտ քահանայապետի, թագաւորին թագաւորաց, եւ տեառն մարգարէից. մէսիհ.
Զթագաւորն մեսիա, եւ զխաչեալն։ Յոր զմեսիայն բեւեռեցին. (Շար.։)