s.

gladiator, wrestler, gymnast, athlete;
— կռիւ, cf. Մենամարտութիւն;
— լինել, cf. Մենամարտիմ;
— ոգորել, cf. Մենամարտիմ.

s.

եւ ա. cf. ՄԵՆԱՄԱՐՏ. գ. եւ ա.

Պիտտակ ընդ փրիոնի զողոմպիականն մենամարտիկ կռուեցաւ. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Մենամարտիկքն աստի եւ անտի փորձէին զմիմեանս. (Պտմ. վր.։)

Մենամարտիկ հանդէս. (Սկեւռ. ի լմբ.։)

adv.

Կամ որպէս մ. Իբրու մենամարտութեամբ.

Մենամարտիկ ոգորել առ վիսութենէ, եւ ընդ գազան կռուել. (Ոսկ. մ. ՟Բ։ 5։)

Լեառն զմռսոյ զմահն (կոչէ), որ վասն մեր՝ միայն պատերազմեալ մենամարտիկ կրեաց. (Նար. երգ.։)

ՄԵՆԱՄԱՐՏԻԿ ԼԻՆԵԼ կամ ԵԼԱՆԵԼ. cf. ՄԵՆԱՄԱՐՏԻԼ. μονομαχέω.

Ի մենամարտիկ լինել վկային՝ զարմացաւ տէրն, եւ յանչափ սիրոյն յարեաւ պսակել զնա. (Եփր. ի ստեփ.։)

Ի մենամարտիկն լինելոյ ընդդէմ դահճացն. (Յհ. կթ.։)

Միայն սակաւ արք իջեալ առ նոսա՝ մենամարտիկս ելանէին. (Ասող. ՟Գ. 41։)