blamable, blameworthy;
— լինել, cf. Մեղադրեմ.
ՄԵՂԱԴԻՐ ԵՄ, կամ ԼԻՆԻՄ. μέμφομαι, ἁπομέμφομαι , αἱτιῶμαι, ἑγκαλέω incuso, culpo, accuso, vitio do sive verto. Մեղ դնել. մեղադրել. պատճառս եւ յանցանս ի վերայ դնել. վնասակար առնել. ստգտանել. բամբասել. ամբաստանել. դատել. յանդիմանել.
Մեղադիր լիցի մարդ, ինքն ցինքն ասիցէ։ Յառաջագոյն իսկ մեղադիր եղեաք հրէից եւ հեթանոսաց՝ ամենեցուն ընդ մեղօք լինելոյ։ Ո՞վ իցէ՝ որ մեղադիր լինիցի ընտրելոց աստուծոյ, եւ այլն։
Ոչ էր հաճոյ յակոբու գործն ղեւեայ եւ շմաւոնի. այլ մեղադիր էր նոցա՝ յորժամ գործն գործեցաւ, մեղադիր էր եւ յօրհնութիւնսն. (Կիւրղ. ծն.։)
Քեզ ոչ կարեմք մեղադիր լինել։ Զինուորացն մեղադիր ոչ կարէք լինել. (Եղիշ. ՟Ը. եւ Եղիշ. թաղմ.։)
Մեղադիր եմք յոյժ, զի ամենայն սրտիւ միտեցեր զհետ հեթանոս թագաւորին ... ե՛ւս առաւել յայսմ մեղադիր եմք, զի եւ այլն. (Խոր. ՟Գ. 57։)
Մեղադիր եղեալ առաջնոցն աստուածխօսութեան՝ գրեցեր եւ այլն. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Մեղադիր նմա վասն գործոյն այնորիկ լինէր.. (Ճ. ՟Բ.։)
ՄԵՂԱԴԻՐ, եւ ՄԵՂԱԴՐԱԿԱՆ ա. Որ ինչ յայտ առնէ զմեղադութիւն.
Բան մեղադիր, կամ մեղադական. (Կոչ. ՟Ժ՟Զ։ Մխ. երեմ.։)
Գաղատացւոցն յորժամ գըրեաց՝ մեղադ. (Շ. ոտ. բարձր.։)