hy    |   fr

Անմեղադիր

adj.

that excuses, pardons;
— առնել, to excuse, to pardon;
— զանձն, to excuse one's self, to justify himself.

adj.

Իբր Անմեղադրելի. (ՃՃ.։) Կամ ԱՆՄԵՂԱԴԻՐ ԱՌՆԵԼ կամ ԼԻՆԵԼ. առաւել ռմկ. իբր ԱՐԴԱՐԱՑՈՒՑԱՆԵԼ։