cf. Մեզոյն.
ՄԵԶԷՆ ՄԵԶՈՅՆ. Մեզ մնալով. առ ի մէնջ. յանձանց մերոց. մեօք. (ի յն. լտ. ասի, մեք ինքեանք, ի մէնջ յինքեանց). մեզնէ, մեզմէ, մեզմով.
Մեք մեզէն իսկ շինեսցուք զտուն տեառ։ Մեզէն իսկ լուաք ի դմանէ. (՟Բ. Եզր. ՟Դ. 3։ Յհ. ՟Դ. 42։)
Մեզէն իսկ ընթեռնուլ արժանաւորեցաք։ Մեզէն իսկ ականատես եղաք այն դիւանին. (Խոր. ՟Ա. 20։ ՟Բ. 9։)
Լսել նախ՝ զոր ասիցեմքն՝ մեզէն, եւ ապա յամենալուր ականջսն աստուծոյ արկանել. (Խոսր.։)
Յորժամ զգաստանամք, մեզէն տեսանեմք զպիտանացուն. (Մաշկ.։)
Ոչ լսել, այլ ասել մեզոյն իսկ ձայնիւ. (Փիլ. ել. ՟Բ. 5։)
Մեք մեզոյն (կամ մեզէն) լինիմք քակիչ օրինացս մերոց. (Եղիշ. ՟Ը։)