adj.

cf. Մարդակերպ.

adj. adv.

ՄԱՐԴԱՏԵՍԱԿ ՄԱՐԴԱՏԵՍԻԼ. ἁνθρωποειδής, -δῶς humanae figurae, in humana specie. Որ ունի զտեսիլ եւ զնմանութիւն մարդոյ. մարդակերպ. մարդադէմ.

Թուէր տեսանել զյիսուս, անբաւ բազմութեամբ մարդատեսակ հրեշտակաց առաջի կալով նմա։ Քերովբէքն մարդատեսկ թեւս ունելով. (Դիոն. թղթ.։ Վրդն. ել.։)

Շրջելով քոյ ի վերայ երկրի կերպիւ մարդատեսակ. (Ճշ. հին.։)

Յերեւելն իւրում արդարոցն՝ զահ իւր յինքն ամփոփէր, եւ մարդատեսիլ եւ հրեշտականման երեւէր։ Նովիմբ մարմնով բարձրացեալ ի խոնարհութեանց, իբրեւ զմարդատեսիլ կերպարանացն՝ զոր առ՝ բարձրացուցանէր. (Ագաթ.։)

Իբր մարդատեսիլք գազանք շուրջ գալ թուել. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)