cf. Ճիք.

s.

Ճողեալ մասունք անպիտանք, կամ շողոտ կենդանիք. ճղրտկած, բզըքտած, կամ շողիքի պէս բաներ.

Ճեճեկեալ ճիօրէն ճողորտեաց։ Բացանցութիւնք ճիոց եւ ճողորտեացն արտասորեալ. (Մագ. ՟Թ. լ։)