adv.

cf. Ճշմարիտ.

adj.

Առաւել կամ յոյժ ճշմարիտ. ստուգագոյն.

Զճշմարտագոյնսն առաջի եդեալ։ Ոչինչ ճշմարտագոյն ունիմ պատմել։ Ճշմարտագոյնք են սողոմոնեանքն (բանք). (Ագաթ.։ Խոր. ՟Ա. 30։ Արծր. ՟Դ. 2։)

Ընդ խաւար զճշմարտագոյնն շօշափեցեր լոյս. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Ճշմարտագունի պատմութեանս։ Բանիւ ճշմարտագունւ. (Շ. թղթ. եւ Շ. մտթ.։)

Մանկական շինուածովքն խաղալ պարտ է (տղայոց), եւ գործիս՝ ճշմարտագունիցն նմանս կազմել. (Պղատ. օրին. ՟Ա։)

adv.

ՃՇՄԱՐՏԱԳՈՅՆ, գոյնս. մ. Ճշմարտութեամբ. եւ Ճշդիւ. ճշգրտիւ.

Ճշմարտագոյն ասել, կամ ուսուցանել, կամ մեկնել. (Խոր. ՟Բ. 83։ Կոչ. ՟Ժ՟Զ։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 7։)

Ճշմարտագոյնս պատմեցին. (Գծ. ՟Ժ՟Զ. 5։)

Ճշմարտագոյնս ասելով. (Փիլ. իմաստն.։)

Որ եւ ճշմարտագոյնս երեւի. (Ոսկ. ՟բ. կոր.։)