Ճշդով

adv.

ՃՇԴԻՒ ՃՇԴՈՎ. (ի բառէս Ճիշդ) ἁκρίβως, ἁκριβή, δι’ ἁκριβείας , γνήσιως accurate, exacte, diligenter, per rigorem, rigorose. Ճշդութեամբ. շդելով՝ ըստ կերպի անաչառ քննութեան. ճշգրտիւ եւ խստիւ. անվրէպ խուզարկութեամբ. մանրամասն տեսութեամբ. հաւաստեաւ. եւ Զգուշաւոր.

Ճշդով գրեցին զերկիրն. յն. գնագրեցին, իբր գին արկին ընդ գրով. (՟Դ. Թագ. ՟Ի՟Գ. 35։)

Ճշդիւ հաւաքել զտասանորդն. կամ պահանջել. կամ նշանակել զժամանակն. կամ հասանել համարոյ ժամանակաց. կամ ճշդիւ լինիցին մրցութիւնք, կամ քննութիւնք, կամ համարք. (Գէ. ես.։ Խոսր.։ Սարգ.։ Եւս. քր.։ Եզնիկ.։ Մանդ.։)

Կարգել զպատմութիւն ճշդիւ. (Խոր. ՟Ա. 2։)

Ո՛չ ասաց տասն, եւ ո՛չ քսան, այլ՝ երեսուն, որպէս եւ էր իսկ ճշդիւ. (Կոչ. ՟Ժ՟Գ։)

Ճշդիւ գիտելի է ի գործոց նոցա, եւ չ ի տեսլենէ կամ ի համբաւէ դատել. (Մխ. առակ.։)

Որ յանխտրութենէ առ ճշդիւ վարս աստուածգիտութեանն յօժարեալք։ Ոչ այժմ ճշդիւ շրջել (ի բանս) ձեռնարկեսցուք։ Ճշդիւ ըստ կամացն աստուծոյ առ ի գործն փոյթ. (Բրս. հց.։)

Ի ճշդով պահանջումն սատերն սակի. (Նար. ՟Խ՟Ե։)

ՃՇԴՈՎ. որպէս Ճշդելով, իբր խնայելով. φειδωμένως parce.

Ողորմութիւնք ճշդով սերմանեալ՝ ոչ պայծառ վառմամբ առաջի. (Նար. ՟Հ՟Թ։)