cf. Ճայթումն.
ՃԱՅԹԻՒՆ ՃԱՅԹԻՔ ՃԱՅԹՈՒՄՆ. ψόφος strepitus, crepitus, crepatio βρόντημα tonitru πτώματα casus κρότος plausus ἧχος echo, sonus. Ճայթելն, եւ ճայթեցուցանելն. շաչիւն. շառաչիւն. պայթիւն. հնչիւն սաստիկ.
Ճայթիւն որոտմանց։ Ոչ կարէ տանել զորոտման ճայթիւն. (Վեցօր. ՟Գ։ Պտմ. աղեքս.։)
Ճայթիւնք կարկտաբերք հրձգութեանց։ Ի ճայթիւն վանգիցն ուռուցման պատառելոյ պայթման մորթոցն. (Արծր. ՟Գ. 15։ Մագ. ՟Լ՟Ը։)
Ճայթիք եւ աղաղակ եւ ծաղր սաստիկ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 6։)
Ջրոցն հոսմունք, եւ որոտմանց ճայթմունք. յն. անկմունք. (Պղատ. տիմ.։)
Ճայթմանց որոտմանց մեծամեծաց՝ քան թէ զտանել ականջաց. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Ճայթմանց հնչմունս. (Նանայ.։)
Ուժգնութիւն ճայթմանն. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)
Ճայթմունս առասութեան. (Մագ. ՟Ժ՟Գ։)
Ճայթումն ամպոցն։ Իբրեւ յամպոց ճայթմանէ. (Արծր.։)
Բան ասեմք՝ ո՛չ ամենայն իրօք, զոր ի ձեռն լեզուիս ճայթման. (Կիւրղ. գանձ.։)
Ամպք ճայթմամբք, եւ շանթք կարկտի սպասեն քեզ. (Եփր. խոստով.։)
Յարմարելով զբանն առ ի լսողացն հիացումն ճայթմամբ իւիք. (Բրս. գորդ.։)