renouncing, giving up, resignation, renunciation, abdication;
dismission;
departure from this life, decease, death;
monastic life;
—ումն յանձնէ, ի կամաց անձին, resignation, self-denial, thorough self-forgetfulness, abnegation.
ՀՐԱԺԱՐՈՒԹԻՒՆ ՀՐԱԺԱՐՈՒՄՆ. ἁποταγή renuntiatio եւ այլն. Հրաժարելն. հրաժեշտ. չյօժարելն. խորշումն. արգելումն. մեկնիլն. չու. ելք յաշխարհէ, որպէս մահ, եւ կրօնաւորութիւն.
Հրաժարութիւն ի սատանայէ։ Հրաժարութիւնք եւ այլն։ Զամենայն հրաժարմունսն ունի յինքեան. (Սարգ. ՟Բ. ՟Ա։ Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Ժողովեալքս ի հրաժարումն ծառայի քո յաշխարհէ։ Ասէր ի ժամ հրաժարման իւրոյ։ Ծանեաւ զկէտ հրաժարման իւրոյ։ (Շար.։ Ագաթ.։ Վրք. ոսկ.։)
Ըստ ուխտի եւ հրաժարման յաշխարհէ։ Առնուլ զձեւս սուրբ հարցն՝ խոստովանութեամբ եւ հրաժարմամբ. (Յճխ. Մաշտ.։)
Կատարեալ հրաժարումն է՝ զաննախանձութիւն ուղղել եւ առ կեալն, եւ զվճիռ մահուն ունել։ Արդ է հրաժարումն՝ լուծումն ի նիւթական կապանացս. (Բրս. հց.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հրաժարումն | հրաժարմունք |
| accusatif | հրաժարումն | հրաժարմունս |
| génitif | հրաժարման | հրաժարմանց |
| locatif | հրաժարման | հրաժարմունս |
| datif | հրաժարման | հրաժարմանց |
| ablatif | հրաժարմանէ | հրաժարմանց |
| instrumental | հրաժարմամբ | հրաժարմամբք |