adj.

cf. Հսկող.

ՀՍԿԵՑՈՂ ՀՍԿՈՂ. γρηγόριος, ἑγρήγορος, γρηγορῶν, ἅγρυπνος vigil, vigilans. Որ սկէ. արթուն. զգաստ. տքուն. տքնօղ. որ ըստ յն. ղրիղօ՛րիօս. յորմէ՝ Գրիգոր, Գրիգորիոս.

Զարմասցո՛ւք ընդ հսկեցօղ ազգն սագաց. (Վեցօր. ՟Ը։)

Մխիթարել իբրեւ զսգաւորս եւ զհսկեցողս. (Ոսկ. գծ.։)

Ի փրկութեանն աւուր հսկող յորջորջեցայ։ Նորին հսկողի եւ այլն. (Նար. ՟Հ՟Բ. եւ վերնագր։)

Արթուն մտօք ըստ հըսկողին. (Յիսուս որդի.։)