adj.

warring against, or denying the divinity of the Holy Spirit;

s.

follower of the doctrine of Macedonius.

adj.

ՀՈԳԵՄԱՐՏ կամ ՀՈԳԷՄԱՐՏ. πνευματομάχος qui spiritui sancto repugnat. Մարնչօղ ընդդէմ հոգւոյն սրբոյ. ժխտօղ աստուածութեան հոգւոյն. մակեդոն հայհոյիչ, եւ արբանեակք նորա.

Դատապարտեցին զմակեդոն, եւ հոգեմարտ անուանեցին։ Զմակեդովնի հոգէմարտի զ՝ի բաց ընկենլի զթիւր վարդապետութիւնն. (Կանոն.։)

Հոգէմարտն մակեդոն։ Ժողովոյն՝ որ եղեւ վասն հոգէմարտացն. (Խոր. ՟Գ. 30. 33։)

Թէոդորոս ոմն հոգեմարտ. (Պրպմ. ձ։)

Զո՞ր ի հոգեմարտացն արկ ընդ ուռկանաւ հոգւոյն. (Սեբեր. ՟Բ։)

Ի հոգւոյն ճառն, որ ընդդէմ հոգեմարտիցն. (Խոսր.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Հոգեմարտութիւն, ութեան

Voir tout