obedient;
— առնել, to cause to obey, to make oneself obeyed, cf. Հնազանդեցուցանեմ;
— լինել, to obey, to yield, to be obedient, docile, cf. Հնազանդիմ;
— առնել ընդ իւրեւ, to compel obedience, to reduce or bring to obedience.
ὐπήκοος obediens, subjectus, subditus. Անսացօղ հրամանի. հլու ունկնդիր. կամ հպատակ.
Արարին զքանանացին զհնազանդս։ Որդի խորագէտ՝ հնազանդ հօր։ Որում ոչ կամեցան հնազանդ լինել հարքն մեր։ Լեալ հնազանդ մահու չափ։ Եւ էր նոցա հնազանդ.եւ այլն։
Յամենայնի հնազանդն՝ ընդունելութեան արժանի. (Բրս. հց.։)
Յայտնեաց զայնքան առաքինութիւն հնազանդիցն այնոցիկ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ե։)
Հնազանդ մտօք. (իբր հլութեամբ. Սեբեր. ՟Է։)
ՀՆԱԶԱՆԴ ԱՌՆԵԼ, եւ ԼԻՆԵԼ. ὐποτάσσω, ὐπακούω subdo, subjicio, suppono, subordino, -or, obedio. Ներքոյ արկանել. անկանիլ. նուաճել, իլ. հնազանդեցուցանել, հնազանդիլ. տե՛ս (Սղ. ՟Ժ՟Է. 48։ ՟Խ՟Զ. 4։ ՟Ճ՟Խ՟Գ. 3։ Եփես. ՟Ա. 22։ եւ Սղ. ՟Լ՟Զ. 7։ ՟Ծ՟Թ. 9։ ՟Կ՟Ա. 1։ ՟Ճ՟Է. 10։ ՟Բ. Մակ. ՟Թ. 12։ ՟Ա. Պետ. ՟Բ. 13. եւ այլն։)