indisposition, ailing, illness, sickness, infirmity, disease, complaint, disorder, malady, distemper;
passion;
թեթեւ, դժնդակ, վտանգաւոր, մահացու, ծանր —, slight, painful, dangerous, serious, fatal illness;
հիւանդանալ —, անկանել ի —, to catch, to contract a disease;
ախտանալ — անբուժելի, to be seized with an incurable malady;
զայրացուցանել կամ մեղմացուցանել զ—, to increase, to alleviate pain or sickness;
բժշկալ զ—, to cure;
անցուցանել զ—, բժշկիլ, կազդուրիլ ի —թէնէ, to get well, to be cured, recovered from illness;
կեղծել զ—, to feign sickness;
cf. Թօթափիմ, cf. Հինօրեայ.
ἁσθένεια, ἁρρωστία, μαλακία, νόσος aegritudo, infirmitas, morbus, languor. Վիճակ հիւանդի. խօթութիւն. ախտ. ցաւ. տկարութիւն.
Գուցէ պատահիցէ նմա հիւանդութիւն։ Զամենայն անկողինս նորա դարձուցանէ ի հիւանդութեան նորա։ Եթէ կեցցե՞մ ի հիւանդութենէ աստի իմմէ յայսմանէ։ Յանհնարին հիւանդութեան։ Անկայ ի հիւանդութիւն դժուարին։ Բժշկէ զամենայն հիւանդութիւնս քո։ Բժշկէր զամենայն հիւանդութիւնս, եւ զամենայն ախտս ի ժողովրդեանն.եւ այլն։
Նմանութեամբ.
Չա՛ր է նախանձ. ի հիւանդութենէս յայսմանէ լի են դատաստանք դատաւորաց։ Մերժել զհիւանդութիւնս այնոցիկ, որք զտունս պայծառս շինեն։ Հիւանդութիւնս այս (կոծոյ) առաւել յաղթահարէ զկանայս. քանզի պարծանս համարին զլալիւնս եւ զաղաղակս. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 18. եւ 16։)
Յորում ժամու հիւանդութիւն նախահօրն պատմի. (Յհ. իմ. եկեղ.։)
Հիւանդութիւն է անձինն՝ մեղք. (Լմբ. սղ.։)
Զմեծագոյն հիւանդութիւն զանուսումնականութիւնն գործեն. (Պղատ. տիմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հիւանդութիւն | հիւանդութիւնք |
| accusatif | հիւանդութիւն | հիւանդութիւնս |
| génitif | հիւանդութեան | հիւանդութեանց |
| locatif | հիւանդութեան | հիւանդութիւնս |
| datif | հիւանդութեան | հիւանդութեանց |
| ablatif | հիւանդութենէ | հիւանդութեանց |
| instrumental | հիւանդութեամբ | հիւանդութեամբք |