hy    |   fr

Հիմնադիր, դրաց

s.

founder;
institutor.

adj.

Որ դնէ զհիմն իրիք, կամ հաստատէ, կամ նորոգէ.

Սոքա եկեղեցւոյ հիմնադիրք. (Նար. առաք.։)

Հիմնադիր սուրբ հաւատոյ. (Շար.։)

Հիմնադիրք աւետարանիս. (Երզն. ՟ժ. խորան.։)