vn.

to suffice, to be sufficient or enough;
to be adequate.

ՀԵՐԻՔԱՆԱԼ. Հերիք լինել. ἁρκέω sufficio.

Եւ այս ցայս վայր հերիքասցի. (Յհ. կթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
—անամ, ացայ

Voix Médio-Passive

Indicatif
Présent
ես հերիքանամ
դու հերիքանաս
նա հերիքանայ
մեք հերիքանամք
դուք հերիքանայք
նոքա հերիքանան
Imparfait
ես հերիքանայի
դու հերիքանայիր
նա հերիքանայր
մեք հերիքանայաք
դուք հերիքանայիք
նոքա հերիքանային
Aoriste
ես հերիքացայ
դու հերիքացար
նա հերիքացաւ
մեք հերիքացաք
դուք հերիքացայք
նոքա հերիքացան
Subjonctif
Présent
ես հերիքանայցեմ
դու հերիքանայցես
նա հերիքանայցէ
մեք հերիքանայցեմք
դուք հերիքանայցէք
նոքա հերիքանայցեն
Aoriste
ես հերիքացայց
դու հերիքասցիս
նա հերիքասցի
մեք հերիքասցուք
դուք հերիքասջիք
նոքա հերիքասցին
Formes d'impératif
Prohibitif
դու մի՛ հերիքանար
դուք մի՛ հերիքանայք
Impératif
դու հերիքացի՛ր
դուք հերիքացարո՛ւք
Exhortatif (thème du passé)
դու հերիքասջի՛ր
դուք հերիքասջի՛ք