adj.

Որ հեշտացուցանէ. հաշտարար. հեշտալի. հաճեցուցիչ. դիւրիչ.

Քաղցրութիւն ընտանեցուցիչ է օտարաց, հեշտացուցիչ մարտուցելոց. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)

Իբրեւ հեշտացուցիչք եւ կամակատարք։ Ո՞ւր է երկայն ճանապարհաց յոյսն, եւ հեշտացուցիչ աշխատութեանց հանգուցօղն. (Խոր. ՟Ա. 14։ ՟Գ. 68։)

Քրիստոսի պատուիրանքն դիւրինք են եւ հեշտացուցիչք. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)

Զկերակուր հեշտացուցիչ, եւ ոչ զհարկաւոր պէտս բնութեանս ունէին. (Մեկն. ղկ.։)