hy    |   fr

Հեջուպ

s.

Chamberlain.

s.

ՀԵՋՈՒՊ որ եւ ՀԵՃՈՒՊ. Բառ ար. հաճիպ. որ է Գլխաւորն յընթերակայս արքայի կամ իշխանի. որպէս սենեկապան, եւ մուծիչ եկելոցն առ նա.

Սուլտանացաւ բեգիարուխն ի վերայ պարսից եւ հայոց, որ եւ զքեռին իւր զիսմայիլն արարեալ հեջուպ. (Վրդն. պտմ.։)